1. |
8+7
02:22
|
|||
2. |
Σκιές
03:12
|
|||
|
Είχε κορμί από ατσάλι και ένα αγύριστο κεφάλι
Κάθε που έκλειναν τα μάτια έσταζαν δάκρυα διαμάντια
Είχε τα πόδια στην σκιά πριν να ξεσπάσει η φωτιά
Τώρα η ωραία κοιμωμένη αργοπεθαίνει απ' την σκουριά
Όταν ξαπλώνει στο κρεβάτι κοιτάζει πάντα το ταβάνι
Εκεί που κάποιος είχε ράψει πως ένα αστέρι μου φτάνει
Ήταν τα πόδια του βαριά πριν να ξεσπάσει η φωτιά
Τώρα το μήνυμα στον τοίχο έχει θαφτεί στην καταχνιά
Πλάθω εικόνες με τις λέξεις
τις φτιάχνω με έναν τρόπο έτσι ώστε να διαλέξεις
να έχεις μια για το σκοτάδι να σου κρατά συντροφιά
λίγο πριν κοιμηθείς να γίνει το όνειρο που ήθελες να δεις
και ήσυχα να ξυπνήσεις
Να έχεις μια για την χαρά
θα 'ναι καθρέφτης που σου μιλάει κάθε φορά που αμφιβάλεις για σένα
αρκεί να δεις καθαρά αρκεί να μοιάζεις με εσένα
Πλάθω εικόνες με τις λέξεις
τις φτιάχνω με έναν τρόπο έτσι ώστε να πιστέψεις
σου δείχνω μια έρημο που πριν από χρόνια ήταν θάλασσα
αυτός είναι ο τρόπος μου για να σου αποδείξω πως όλα άλλαξαν
σου δείχνω αυτήν την πόρτα που ποτέ δεν τόλμησες να ανοίξεις
ίσως πίσω από αυτήν να βρίσκονται τώρα όλες οι απαντήσεις
Φτάνεις μονάχα να ρωτήσεις.
|
||||
3. |
She is She
04:25
|
|||
|
Αν ήμουν δάκρυ που κυλάει στο πρόσωπο σου
θα ήμουν από τα δάκρυα που κάνουν πέντε λεπτά μια απόσταση δέκα εκατοστών
και θα περίμενα το χέρι σου να με σκουπίσει
Έτσι ώστε να πλανηθώ σε όλες τις ρωγμές του κορμιού σου
Αν ήμουν η σκιά σου θα έψαχνα να βρω το φως
να βγω μπροστά σου οδηγός και να περιπλανιόταν σε νέες περιπέτειες
και μόλις πέσει η νύχτα θα χάνουν αθόρυβα
Μετά το σβήσιμο της φωτιάς
Αν ήμουν εσύ θα μου θύμιζα όλα τα όνειρα εκείνα που χάθηκαν
μετά την πρώτη πληρωμή θα γύριζα τον χρόνο πίσω
να δεις τα μάτια του κοριτσιού που μπορούσε να κατακτήσει
τον κόσμο με το χαμόγελο της αν ήμουν εσύ
Όμως δεν είμαι
Αν ήσουν θα έβλεπες τα μάτια του κοριτσιού σε μια έρημη γυναίκα
που η ζωή της φέρθηκε σκληρά και όπου να ναι θα τα παρατήσει
θα έκλαιγες μέσα από το σώμα μου χωρίς να σε ακούει κανείς
Ίσως μετά από αυτό ίσως να σηκωθείς
Πες μου πως γίνεται μέσα από το μέταλλο πες μου πως φύτρωσαν λουλούδια εδώ
Πες μου τον τρόπο να γίνω το κρύσταλλο στον καταρράκτη που πίνεις νερό
|
||||
4. |
Παζλ
03:32
|
|||
|
Υπήρχε πάντα ένα κομμάτι που τώρα λείπει από τον χάρτη
Ήταν μια χώρα από χιόνι που εδώ και χρόνια τώρα λιώνει
κάπου στην άκρη αυτού του κόσμου δεν μύρισε άρωμα δυόσμου
σέρνει το γκρίζο της τοπίο μες στους αιώνες βάρη φορτίο
Υπήρχε πάντα ένα κομμάτι που τώρα λείπει από το παζλ
με το καιρό χάνονται και αλλά και μεγαλώνει αυτή η σκάλα
μα εσύ κοιτάς την κορυφή και όλο ρωτάς το γιατί
γιατί συνέχεια κατεβαίνουμε πως ανεβαίνουμε
Για συνέχεια κατεβαίνουμε πως ανεβαίνουμε...
Δεν είναι όνειρο δεν είναι παρελθόν
κάποιες φορές βλέπεις τον εαυτό σου με τα μάτια κάποιου άλλου
η εικόνα σε χαλάει μιας και αυτό ο χρόνος έχει την αίσθηση ότι ποτέ δεν προλαβαίνεις
είναι φορές που νιώθω πως είναι καλύτερα να μην καταλαβαίνω όλο όσα γύρω μου
συμβαίνουν για πες μου
καταλαβαίνεις?
Υπήρχε πάντα ένα κομμάτι που τώρα λείπει από το παζλ
με το καιρό χάνονται και αλλά και μεγαλώνει αυτή η σκάλα
μα εσύ κοιτάς την κορυφή και όλο ρωτάς το γιατί
γιατί συνέχεια κατεβαίνουμε πως ανεβαίνουμε.
|
||||
5. |
Το λευκό μαύρο
05:20
|
|||
|
Ήρθαν τα λόγια μπήκαν και αυτά μες στον χορό
Ήταν το αίνιγμα φτωχό φανταστικό
που ο ουρανός έσταζε μέρες τώρα μέλι
Είδα μέσα απ' τά σκέλια του καιρού
να έρχεται η πέτρινη βροχή που καίει το νου
Και αυτός ο αέρας μοιάζει με τέρας που ουρλιάζει
Και τώρα φέγγουν στο μυαλό οι αναλαμπές
Γίνονται εικόνες με σκιές φανταστικές
Και με τον ήλιο να βράζει μέρες πριν εκλάμψει
Για δες πως πέφτουν στο νερό οι αστραπές
Τώρα τα κύματα ξεβράζουν στις ακτές
Τις ξεχασμένες σου ευχές και οι προσευχές
δεν πιάνουν πλέον πια τα βράδια
Παραπατάς μες στο κενό
Μοιάζουν με αστέρια τα φώτα της πόλης
Για δες πως άλλαξαν οι ρόλοι
Όλα τα λόγια που είχες πει
στράφηκαν εναντίον σου
Ναι τα λόγια είναι τόσο βαριά
μπορούν να πονέσουν πιο πολύ και από μαχαίρια σκίζει το δέρμα
αφήνουν σημάδια στην ψυχή πληγές τις οποίες μόνο τα λόγια μπορούν να γιατρέψουν
Ναι τα λόγια είναι τόσο σοφά σαν τις λέξεις συλλαβίσεις σωστά
Οι αντιθέσεις θα συναντιόντουσαν και συνέχιζαν παράλληλα προς την ίδια κατεύθυνση
άλλωστε μέσα στο λευκό ζει ένας μαύρος λεκές
|
||||
6. |
Χρώματα
03:49
|
|||
|
Όσοι στα χρώματα δεν βλέπουν μόνο χρώμα
Όσοι στο κόκκινο βλέπουν την Χαραυγή
Έχουν για όπλο τους χαμόγελο στο στόμα
μόνο με έρωτα γιατρεύουν την πληγή
Όσοι δεν είδανε ποτέ τους την αλήθεια
Πάντα υποκύπτουν μπροστά στον πειρασμό
Μα θα έρθει μέρα που θα μοιάζουν όλα γκρίζα
Γκρι θα ναι η θάλασσα γκρίζος και ο ουρανός
Και όλοι εμείς που ζούμε μεσ' στα παραμύθια
Θα ήταν καλό να έρθουμε λίγο στο παρόν
Μέσα στην πόλη να στοιχειώσουμε τα σπίτια
Με μπλε να βάψουμε τα όνειρα των παιδιών
Να μπερδευτούν τα χρώματα μες στα πινέλα
Να ρέουν οι ζωές μας σαν νερομπογιές
Θα 'ναι ζωγράφοι η αγάπη και η τρέλα
Φτάνει οι ματιές μας να 'ναι διαπεραστικές
Τότε θα είμαστε αυτοί που έκαναν το πρώτο βήμα
Και ίσως στο κίτρινο να ανοίξει μια ρωγμή
Και έτσι όπως τρέχει από μέσα της το αίμα
Την ώχρα θα την κάνουμε πορτοκαλί
Μα όσοι δεν ξέφυγαν πότε απ’ την συνήθεια
Πάντα δειλιάζουν να χορέψουν στην βροχή
Κρίνονται κάτω στα υπόγεια την νύχτα
Το άσπρο μπερδεύουν πάντοτε με το γκρι
Όσοι στα χρώματα δεν βλέπουν μόνο χρώμα
Έχουν παράξενη τριβή με την σιωπή
Τρέχουν στα δάση και ρουφάνε τα αρώματα
Μόνο στο πράσινο βρίσκουν την διαφυγή
Όσοι δεν έδωσαν ποτέ τους σημασία
Πάντα φοβούνται να ταράξουν τα νερά
Συνέχεια βρίσκουν μια φθηνή δικαιολογία
Όμως ο αέρας τους φουντώνει τη φωτιά
|
||||
7. |
Ιώ
04:11
|
|||
|
Ιω
Εσύ πάντα με παροτρύνεις
μου δίνεις δύναμη να αντέχω στη δίνη
Κάθε που χάνομαι θυμάμαι μόνο το όνομα σου
και από ότι φαίνεται είναι το μόνο που θυμάμαι
Και περιστρέφομαι μαζί με άχρηστα κουρέλια
Τώρα κατάλαβα πως της ζωής η πολυτέλεια
κρύβεται στο χαμόγελο σου μα εγώ το που θυμάμαι
Είναι μονάχα το όνομα σου
Ιω
Εσύ πάντα με παροτρύνεις
Από τον κίνδυνο με απομακρύνεις
χωρίς να ξέρεις πως μου φτάνει μόνο που υπάρχεις
Και από ότι φαίνεται είσαι το ίδιο με εμένα
Και περιφέρεσαι μέσα σε όνειρα φευγάτα
Περιφέρεσαι
Κάποιες εικόνες σε μεγάλωσαν απότομα
Υπάρχουν λέξεις που έχουν μείνει ανεξίτηλα
Κάπου βαθιά μέσα στο υποσυνείδητό σου.
|
||||
8. |
Ύστερα
04:46
|
|||
|
Μοιάζει η όαση στην έρημο
βραχονησίδα μέσα στην θάλασσα
Μόνο η γη τώρα μπορεί
να ξαναφτιάξει όσα χάλασα
Μοιάζει ο έρωτας στον άνεμο
συνέχεια περνάει τα βουνά
Και η αγάπη που όλο χάνεται
σχεδόν τζογάρει στα τυφλά
Είναι ανάγκη να μιλήσουμε για αυτό σε φέρνουν συνέχεια στο μυαλό μου
Απομακρυσμένος σου γράφω ανούσια χωρίς κανένα λόγο
Χαομένος στην πραγματικότητα αποφάσισα να αλλάξω δρόμο
Και έφτιαξα έναν κόσμο όπου δεν υπάρχουν σύνορα
Δεν έχει χρώματα μονόχρωμα είμαστε όλοι πολύχρωμοι
Μοιάζει η βροχή τον αστεριών
φωτοβολίδα από τον παράδεισο
Και αναρωτιέμαι αν όντως ζω
η έχω χαθεί κάπου στην άβυσσο
Μοιάζεις και εσύ τόσο μικρή
αδύνατον να καταλάβεις
πως είμαστε περαστικοί
για αυτό μην τρέχεις μην τρέχεις.
Δεν έχει χρώματα μονόχρωμα είμαστε όλοι πολύχρωμοι.
|
||||
9. |
Σταρζ
04:28
|
|||
|
ΣταρΖ
Αν τα φώτα σβήναμε έστω μια νύχτα
Ίσως να βλέπαμε λίγο τα αστέρια
Και ίσως να κάναμε εκείνο το ταξίδι που λέγαμε
Με τα μάτια κλειστά με προορισμό το πουθενά
Αν τα φώτα σβήναμε έστω μια νύχτα
Ίσως να βλέπαμε τα πρόσωπα μας
και ίσως σου θύμιζα το όνειρο εκείνο που μου έλεγες
Όπου το σκάμε κρυφά με προορισμό το πουθενά
Αν τα φώτα σβήναμε έστω μια νύχτα
Ίσως να αφήναμε τα βήματα μας
να μας πηγαίνουν στο μέρος εκείνο που θέλαμε
Με τα χέρια σφιχτά στην μέση του πουθενά
|
||||
10. |
Χρόνος
03:55
|
|||
|
Ο χρόνος είναι ένας παράνομος
Που ζωντανεύει δυο στιγμές
Δύο στιγμές τριάντα χρόνια
Τριάντα χρόνια είναι χθες
Ο χρόνος είναι ένας παράνομος
Που προστατεύει ένα παιδί
Πάντα πληρώνει το αντίτιμο
Σε μια παράλογη στιγμή
Ο χρόνος είναι ένα θηρίο
Που ζωντανεύει ενοχές
παίζει σε θίασο για δύο
Έτσι σκοτώνει τις στιγμές
Ο χρόνος είναι ένας παράδεισος
Που άμα τον πάρεις σοβαρά
θηρίο γίνεται η στιγμή
λύση στο πρόβλημα ζητά
Όμως το πρόβλημα κάποιες φορές
μπορεί να σε κερδίσει.
Είναι φορές που ψάχνεις απεγνωσμένα από κάπου να πιαστείς
Μια κλωστή ένα χέρι ένα ψέμα
Είναι φορές που δεν μπορείς να κοιμηθείς
Φτάνεις στο τέρμα και ξαναρχίζεις από την αρχή
Ταξίδι χωρίς επιστροφή σε μια ξένη γη
Είναι φορές που πρέπει να απαντήσεις
πριν σε ρωτήσουν για το σφάλμα που θα κάνεις
Υπάρχουν και αυτές οι στιγμές όπου ο χρόνος είναι η μόνη λύση
|
||||
ΠΙΚαΠ Athens, Greece
Made in Athens.
Formed in 2015.
If you like ΠΙΚαΠ, you may also like:
A female voice that feels out of another century quivers over a folk harp on the 11 tracks that make up this exclusive video album.
go to album
featured on Bandcamp Radio Aug 6, 2013
go to album
Sink Like A Symphony
by Fred Thomas
An indiepop classic from a decade ago, only available on sold-out physical media, is now available again, remastered specially for Bandcamp.
go to album
The Melbourne duo craft ornate art-pop with a strong attention to atmosphere and detail, anchored in Lily Harding's elegiac vocals.
go to album
The debut album from the Irish artist Fears features electronic and indie-folk tracks.
go to album
Utterly bewitching electropop with sublime vocal melodies recall the glorious theatricality of ’80s new wave.
go to album
This debut from the experimental rock and electronic music duo is filled with eclectic sounds and collaborations.
go to album
